‘Wanneer we fuseren? Simpel: als hij of ik doodvalt’
Wie het werkgeverslandschap wil overschouwen, heeft een groothoeklens nodig. Het kan efficiënter, erkennen de federaties. Alleen vinden veel van hun bazen wat op hun visitekaartje staat belangrijker dan wat hun leden willen.

Zo trapt de eerste aflevering van een driedelige reeks in het Vlaamse weekblad Trends over het versnipperde landschap van de werkgeversorganisaties af.

Het idee om daar iets mee te doen, kwam nadat het mij was opgevallen dat ondernemers steevast hetzelfde zeggen over vakbonden: ze zijn corporatistisch, financieel troebel en meer bezig met hun eigen belangen dan met die van hun leden.
Maar gaan die grieven niet even goed op voor hun eigen ‘vakbonden’, de werkgeversorganisaties dus?

Dat is wat ik uitzocht, in de loop van drie afleveringen.

• De eerste gaat na waarom er zoveel federaties bestaan, en of die versnippering in het belang is van de ondernemingen die hen lidgeld betalen. Ik ‘beperkte’ mij daarbij tot de 163 werkgeversorganisaties die erkend zijn als gesprekspartner in het sociaal overleg, en liet dus de honderden niet-erkende exemplaren buiten beschouwing. (Via deze link lees je enkel het hoofdverhaal. In het magazine zelf zit nog een interview met een ondernemer die ontevreden is over de lidgelden die hij betaalt, en een blik op de omvang van die lidgelden. Om één voorbeeld van dat laatste te geven: een bedrijf uit de grafische sector met 1.500 werknemers, betaalt 3.050 euro aan Voka, 1.888 euro aan het Vlaams Innovatiecentrum voor Grafische Communicatie, 375 euro aan de Vlaamse Ingenieurskamer en 135 euro aan Unizo.)
• De tweede aflevering die op 10 december verschijnt, kijkt naar de gevolgen van die wildgroei voor het sociaal overleg. Een daarvan is de balkanisering van de paritaire comités, waarin werkgevers en vakbonden collectieve arbeidsovereenkomsten sluiten. Bij het prille begin in 1919 telde België welgeteld 7 paritaire comités. Anno 2015 zijn er dat 102, aangevuld met 68 paritaire subcomités. ‘De sociale structuren staan in sommige gevallen haaks op de economische realiteit, en dat is een probleem dat steeds groter wordt’, luidt een van de kritieken.
• In de laatste aflevering, op 17 december, onderzoek ik de verhoudingen tussen de belangrijkste regionale en federale koepelorganisaties. Doorheen de zes opeenvolgende staatshervormingen is de bevoegdheidsverdeling steeds duidelijker geworden, maar dat betekent daarom nog niet dat ze beter zijn gaan samenwerken in het belang van de ondernemingen die ze vertegenwoordigen.

Deze reeks kwam tot stand met steun van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek.