Klik hier voor een grotere versie van de foto hiernaast.

Altijd als de Oostenrijkse fotografe Aglaia Konrad (1960) in het vliegtuig stapt, heeft ze natte doekjes mee om het raampje te poetsen. Bij langeafstandsvluchten maakt ze ruzie met andere passagiers die het raampje willen dicht doen zodat ze ongestoord kunnen slapen. Konrad moet en zal foto’s maken, urenlang, ook al weet ze meestal niet wat ze precies vastlegt, daar op 10.000 meter hoogte. ‘Iemand vertelde me eens dat dit Siberië is, dat die witte lijnen pijpleidingen zijn, en die witte blokjes verdeelstations’, zegt ze, wijzend naar één van de vreemde luchtbeelden.

Konrad werkt ook voor haar foto’s van publieke ruimtes en stedelijke infrastructuur analoog in een digitaal tijdperk. ‘Als ik thuis kom heb ik geen honderden digitale foto’s om een beeld uit te kiezen. Het moet in mijn hoofd zitten op het moment dat ik kijk, aim en frame. Drie foto’s trek ik dan, meer niet.’ Klein en fijn monstert ze de reeks monumentale zwart-wit-foto’s van gebouwen en natuurlijke elementen die boven haar uittorenen. ‘Ik noem het sculpturale architectuur.’

Aglaia Konrad. From A to K – t/m 18 september, Leuven, mleuven.be